6u30 opstaan, 7u ontbijt... weeral een ervaring op zich: een ei zo hard gekookt dat het maar kan zijn ( niet eens meer geel vanbinnen), melk die zuur smaakt (maar wel gelukkig niet is), brood van plastic (daar wennen we wel aan) en dan toch een lekker stuk watermeloen als afsluiter.

Met half gevulde maagjes komt onze SYTO-driver ons om 8u oppikken waarna vincent ons wat meer vertelt over de cultuur en religie in Ghana, heel interessant. Hierna kregen we een korte pauze waarbij we even de tijd hadden om onze euro in te wisselen voor de Ghanese munt: Cedis. Dit werd vervolgd door een les geschiedenis. Op zich wel interessant, vermits de man heel gepassioneerd zijn verhaal vertelde, maar wij waren nog steeds moe van onze vlucht waardoor we weliswaar onze concentratie kwijtraakten en wat indommelden. Gelukkig valt er dan wel opeens een stapel van 5 'fragiele' dozen naar beneden waardoor we even werden wakkergeschud. Wees gerust geen gewonden, alleen hilariteit.

Dan was het tijd voor de luch, er werd ons aangeraden gewoon in het hostel te gaan eten dus dat deden we dan ook maar. Lien ging voor een plaatselijk gerecht, namelijk Jollof rijst (rijst met tomatensaus (en ook Yenthe proefde hiervan: misschien is dit wel haar eerste stap naar tomatensaus)). Yenthe ging voor een gewone kip curry met rijst (saaaaaaaai :) ). De gerechten waren zeer lekker en vulden onze maagjes dus al snel. Hierna dachten we ons even af te leggen maar een leuke babbel met onze roommate uit Duitsland veranderde onze plannen, zij is reeds 3 maand in Ghana en heeft hier al heel veel meegemaakt. Na de oriëntatieweek trok ze naar het noorden van Ghana waar ze tewerk zou worden gesteld in een weeshuisje, enkel was er wel een groot probleem: het weeshuisje bestond niet meer. Geen project dus voor onze duitse. Na 2 weken triestig te zijn besloot ze zelf de handen uit de mouwen te steken en geld in te zamelen voor het weeshuisje, mooie daad dus. Na 2 maand had ze weer tegenslag. vermits dat ze in haar gastgezin steeds hetzelfde eten had gekregen, werd ze heel zwak en liep een infectie op aan haar klieren. daarom keerde ze terug naar Accra waar ze de nodig pillen kreeg en nu een weekje uitrust om dan terug huiswaarts te keren. Nu is ze gelukkig gezond en wel en gaat ze misschien donderdag met ons mee naar het strand.

voor onze mama's en papa's even dit rubriekje: wees niet ongerust om de volgende redenen:
- onze tijd is te kort om zwak te worden (onze duitse had die pas na 2maand)
- zij verbleef in het noorden, wij gaan naar het zuiden waar het land beter ontwikkeld is
- wij hebben reeds contact gehad met ons weeshuisje, dus dat is nog steeds alive and kicking
- onze duitse kent vriendinnen die naar het zuiden getrokken zijn en daar gelukkig waren en een fantastische ervaring hebben gehad
- SYTO waakt over ons en help altijd bij problemen

Na de middag was het dan tijd voor een city-tour, het busje liet ons meteen de Ghanese tijd kennen en kwam ruimschoots 45min te laat. De rit was al een avontuur op zich, vermits het verkeer hier rampzalig is: van 2 rijvakken maakt men er 3; langs links of recht voorbij inhalen mag allebei; toeteren is puur voor de pret; ... We reden dus met een busje door de stad en af en toe wees Vincent ons een plekje aan waarna we het 10sec al rijdend konden bekijken, waardoor foto's maken niet echt mogelijk was. Hierna volgde en museum over Afrika, we werden hierbij begeleid door 2 gidsen die zelf de teksten lazen voor ze het ons konden vertellen. De trip sloten we af met bezoek aan reuzenmarkt, voor ons liep Vincent en achter ons liep een andere medewerkster van SYTO zodat we veilig de markt doorkwamen. Bloedende varkenspoten, levende krabben, niet eens weggetjes waar we door konden lopen, vrouwen die 3 trolleys met gemak op hun hoofd dragen, ... Hiervan moet je niet schrikop een markt in Ghana. Gelukkige eindigden we met een kleinere markt of zouden we toch niet spreken van geluk omdat we hier als 'Obruni' (= naam voor Blanke), al snel worden aangeklampt door vele verkopers. Hier bij de laatste kraampjes hebben we al meteen onze afbiedkunsten laten zien en wat oorbellen aan de prijs van 5 Cedis in plaats van 7 gekocht.

Na de trip reden we terug naar het hostel waar we werden aangesproken door DonD. Een lieve man die ons meteen een plaatselijk spel, namelijk 'Owari' leerde kennen. In ruil daarvoor wou hij wel dat we één van zijn zelfgemaakt schilderijen opkochten. Al snel konden we ons eerder geleerde afbiedkunsten nog een testen, van 50Cedis per stuk maakten we 65Cedis voor 2 stuks.

Vervolgens had de kok voor ons een lekker bord spaghetti bolognaise klaargemaakt, zoals verwacht doneerde Yenthe haar saus aan Lien. Hierna was het tijd voor een douche en om dit verhaal neer te schrijven.

Morgen hebben we weer een hele dag voor de boeg, dus wij gaan nu slapen.

Veel plezier met onze verhalen en tot snel !!