Mole National Park

Waar moeten we beginnen.. Misschien bij woensdagavond..

Woensdagavond waren we aan het eten (enja, wat dacht je anders: weer rijst) toen mammy bij ons kwam zitten en over onze trip begon in de volgende week. We zeiden dat we eerst naar ‘the northen region' wouden reizen en dan verder naar het zuiden. Maar ze raadde ons dit af omdat dit een zeer lange trip is met een busrit van meer dan een dag. Ze vertelde dat we deze trip beter in het weekend zouden plannen en vermits we nog maar 1 weekend voor de boeg hadden, moest dit NU gebeuren.

Donderdag besteedde we dan een hele dag aan opzoekingswerk over slaapplaatsen, busritten ... en bereidde we ons voor op de lange trip. We kochten wat koekjes en sapjes in het lokale ‘supermarktje', wat niet meer was dan een kotje van misschien 3 op 5m met allerlei spulletjes op de rekken gepropt. Ook wasten we nog snel wat kleren en pakten we onze zakken bijeen.

Vrijdagochtend, na onze taakjes, moesten we dan om 6u30 al het ticket voor de bus gaan kopen zodat we zeker waren van een plaatsje op de bus! De bus vertrok wel veel later, waardoor we eerst nog huiswaarts keerden om onze zakken te pakken, eten (rijst en een eitje) te maken en de kindjes naar school te brengen! Om 8u50 namen we dan een taxi richting het dorp...
Om 9u stipt stonden we dan aan het busstation, want de bus zou vertrekken tussen 9u en 10u. Wij maar wachten en wachten en wachten.. terwijl er allerlei spulletjes op de hoofden van verschillende personen de revue passeerden. Om dan tegen 11u eindelijk de bus op te stappen.
We hadden beetje geregeld dat we naast elkaar zaten, want het was daar redelijk krap en we wouden toch niet zo graag de zweterige lichamen van onbekende mensen tegen ons geplakt voelen.
Tijdens de busrit voelden we ons precies op safari. De wegen hier zijn namelijk echt heel slecht, met bulten, gaten, stukken uit... waardoor we veel van onze stoel en tegen elkaar vlogen.
Het was wel zeer leuk om meer en meer veranderingen naar het noorden toe te zien... Zo waren er minder huisjes langs de weg, en meer en meer kleien hutjes met een strooien dak! De natuur werd langs één kant groener, veel meer natuur, maar langs de andere kant meer dor. We zagen ook veel verbrande plekken waarvan we dachten dat dit bosbranden waren. Maar eigenlijk zijn dit branden aangestoken door het plaatselijke volk om beter te kunnen jagen.
Ook stopte de bus een aantal keer, gewoon langs de weg, waar dan 10-tallen vrouwen aan onze zijkant verschenen om hune voedingswaren aan te bieden: brood, vissen, bananen, ananas, waterzakjes, ... Wel handig als je zo iets nodig hebt.

Eindelijk, om 15u30, aangekomen in Tamale (grootste stad in het noorden) moesten we ons haastten om onze volgende bus te nemen naar het Mole National park! Deze vertrok normaal om 15u, maar nu mogen we eens van geluk spreken dat de Ghanezen hier niet zo stipt met de tijd zijn. Ook waren eigenlijk alle plaatsjes van de bus reeds opgekocht, maar zorgde er een vriendelijke Ghanees (Mr. Larabanga) dat we toch nog een plekje op de bus konden bemachtigen.
We stapten dus op de bus voor nog eens een tripje van 4u en half. En je zou denken, deze weg kan echt NIET slechter zijn dan de vorige, maar jawel.. nog meer gaten, bulten en heuvels, nu kon de safari pas echt beginnen... De chauffeur had ook duidelijk zijn gaspedaal gevonden en hield ervan om met volle snelheid elke hindernis van de weg te nemen:)! Net zoals een achtbaan bij ons:)!
De vriendelijke jongen die ons plaatsje op de bus had geregeld, was naast ons komen zitten en voerde met ons echt zeer hilarische gesprekken! Hierdoor verliep de tijd dus zeer snel en bleek de rit maar van korte duur te zijn. De gesprekken gingen over ex-vriendinnetje in de U.S. die hem bedrogen had en waardoor hij nu moeite had om nog iemand te vertrouwen in een relatie. Maar een ghanees zou een ghanees niet zijn als hij tegelijkertijd ook niet zeer hard zijn best aan het doen was om ons aan de haak te slaan. Hij begon ook over ‘lekkere tieten' (had dit leren zeggen van enkele hollandse meiden) en over de supergoede seks die hij al heeft gehad. Echt hilarische momenten J!

Aangekomen in het Mole national park (20u30) boekten we onze kamer, aten we wat rijst met kip (KIP, mmm, je moet eens weten hoeveel wij hier soms snakken naar wat vlees J) en geraakten we aan de praat met meisjes uit Frankrijk, Nederland en Canada. Maar na onze eerste lokale biertje (STAR) was het dan toch tijd om in ons bedje te kruipen.

De volgende ochtend stond onze wekker al om 6u want we gingen op wandelsafari om 6u30. Maar wederom, het zou hier Ghana niet zijn als de safari pas echt begon om 7u. We zaten met 13 in een groep (wij, de Hollandse en de Franse meisjes) en natuurlijk onze gids.
Het duurde een hele poos voor we de eerste dieren zagen, maar daar waren ze dan.. de guinea-vogels. Niet echt waar we op zoek naar waren dus. Vervolgens al snel wat antilopen, kleine apen, ‘pumba's = wildzwijnen, nog veel meer antilopen, maar spijtig genoeg geen olifanten.. Na een trip van 2u hadden we nog altijd geen olifanten gezien, en wij natuurlijk allemaal teleurgesteld!

Dan maar een verdiend onbijtje nemen (geroosterd brood met omelet) en een lekker plonsje nemen in het zwembad, dit was zalig!! Ineens riep de gids dat er een olifant aan het baden was. Dit konden we van op het terras zien, dus wel leuk.

Om 11u was het dan tijd om ons klaar te maken voor de jeep-safari samen met de Franse meisjes (echt al onze vriendinnetjes) en met 2 Indische mannen. We mochten vanboven op het dak van de jeep zitten wat wel echt super spannend was. De sfeer zat er ook direct in!
Na een klein tochtje met nog niet veel dieren te hebben gezien, reden we verder en stopten we bij de pool waar de olifant aan het baden was. Dus foto's nemen was de boodschap.
Dus broers van Yenthe.. de foto van de knuffel-olifant met de echte olifant is een feit!
We reden nog wat rond op de zoek naar andere beesten. We zagen nog een ander soort aap, nog veel antilopen, één rib van een olifant en nog vele vogels..

Na deze 2 uur durende trip besloten we nog wat aan het zwembad te gaan liggen en even te relaxen! Om jullie even jaloers te maken: 28 graden, zwembad, lekker frisse ananas, het super mooie uitzicht op het park en tof internationaal gezelschap!

Om 15u dachten we ons dan toch maar eens van onze sportiefste kant te laten zien en huurden we 2 fietsen om het aanliggende dorpje te gaan bezichtigen. Maar dit draaide een beetje verkeerd uit. De fietsen waren al niet in zo'n goede staat om te vertrekken: geen lichten, maar één rem die ook maar half werkte, geen slot op de fiets van Lien, ... Al bij al besloten we toch om te vertrekken. 15 min verder, na echt al afgezien te hebben in het warme weer en op de stoffige weg viel Lien haar ketting eraf. Het was dan al 16u en het werd donker om 18u30, dus besloten we maar terug te keren en ons geld terug te vragen. Het terugkeren verliep dan ook zo: Lien fietste en Yenthe liep met de fiets in haar hand en zat soms bij Lien achterop met de fiets nog altijd in haar hand. En dit dan nog eens op de 'goed onderhoudende' Afrikaanse wegen. Het werd dus een veel sportievere trip dan we hadden voorzien, nog goed dat we sportieve typetjes zijn J!

We genoten dan nog maar wat aan het zwembad van het mooie uitzicht en praatten wat bij met de Hollandse meisjes. 's Avonds bestelden we in het restaurant dan nog eens echt Westers eten, Yenthe ging voor een biefstuk-friet met groene peper-en ajuin saus en Lien een spaghetti bolognaise. We waren blij om eens iets anders te eten dan rijst, maar geen één van de twee smaakte even goed als in België natuurlijk..

Na een discussie met de receptie-man besloten we dan maar te gaan slapen en met nog maar 3u slaap te gaan, zat uitslapen er zeker niet in.

De volgende ochtend hadden we namelijk om 4u in de ochtend al onze bus terug naar Tamale. Wat een hel die busrit. Proberen slapen, maar om de 5m wakker worden door je hoofd dat tegen de raam botst door de vele gaten in de weg OF doordat een zwarte madam, die haar settelde in de gang, steeds van je schoot gebruik maakte als steunpunt OF doordat een zwarte jongeman het nodig vond om zijn geliefde Arabische songs aan de hele bus te laten horen OF ... Prettig is dus anders!

Aangekomen in Tamale moesten we een dik uurtje wachten voor de bus naar Techiman volzat en we dus konden vertrekken. Op de bus hadden we echt een leuke tijd! Alle mensen waren echt heel vriendellijk voor ons en kochten zelfs zakjes water om onze dorst te lessen! Geweldig dus om ook eens de Ghanezen te leren kennen die niet alleen achter je geld aan zitten;)! We zaten ook nog eens naast een hele vriendelijke meneer die ons hielp met uitstappen op de juiste plaats, want anders zaten we waarschijnlijk vast in Kumasi (stad zo'n 3uur verder).Hij riep namelijk voor ons ‘busstop' op de plek waar we moesten afstappen! Dit wisten we natuurlijk niet en dus veel geluk dat deze man ons heeft geholpen.

Thuisgekomen (14u) hoorden we de kinderen al van ver ons tegemoet komen. Iedereen begon te lachen en te praten en kwam ons begroeten. Echt heel tof om zo terug te komen. We speelden wat met hen en genoten verder van een heerlijke douche (was echt nodig van al dat zand van op de weg)! Verder dachten we een rustig avondje tegemoet te gaan, maar niets was minder waar ...

Voor dit spannend verhaal verwijzen we jullie verder naar het volgende verhaaltje over ‘treurig nieuws + vooruitblik' ...

Tot gauw en laat maar vele reacties achter, altijd tof om te lezen! Wel spijtig dat wij niet op jullie reacties één voor één kunnen terug sturen.. nu al sorry daarvoor!

X.